پس از پایان انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸، محمود احمدی نژاد در حکمی
اسفندیار رحیم مشایی را به عنوان معاون اول رییس جمهور برای دولت دهم
انتخاب کرد. این انتخاب با توجه به حاشیه هایی که در مورد مشایی وجود
داشت، انتقادهایی را برانگیخت و موج اعتراض به حدی افزایش یافت که مخالفت
مقام معظم رهبری درباره معاونت اولی مشایی علنی شد.
متن نامه مقام معظم رهبری درباره اسفندیار رحیم مشایی بدین شرح است:
بسمه تعالی
جناب آقای دکتر محمود احمدی نژاد ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
با سلام و تحیت، انتصاب جناب آقای
اسفندیار رحیم مشایی به معاونت رییس جمهور، بر خلاف مصلحت جنابعالی و دولت
و موجب اختلاف و سرخوردگی میان علاقه مندان به شماست. لازم است انتصاب
مزبور ملغی و کان لم یکن اعلام گردد."
این نامه توسط ابوترابی فرد نایب رییس وقت مجلس شورای اسلامی علنی شد. حال، منتقدان مشایی می گویند، فردی که معاونت اولی وی از دیدگاه مقام معظم رهبری نادرست است، چگونه ممکن است برای جایگاه های مهم دیگر از جمله ریاست جمهوری صلاحیت داشته باشد.
حال دولت روحانی نیز انگار قرار است
همان راهی را برود که احمدی نژاد در چهار ساله دوم ریاست جمهوری در پیش
گرفت. البته روحانی قبل از اینکه حداقل چهار سال اول را همچون احمدی نژاد
برای خدمتگزاری برای مردم و بدون حاشیه تلاش کند، سعی کرد از همان اول کار،
بزرگترین اشتباه و انحراف احمدی نژاد را معیار کار خود قرار دهد.
محمد علی نجفی بعنوان مشایی دولت روحانی
بخاطر عملکرد مشکوکش در ایام فتنه نتوانست از فیلترینگ مجلس به وزارت
آموزش و پرورش راه یابد لذا او نیز همچون مشایی به سمتی گمارده شد که نیاز
به رای مجلس ندارد و صرفا با نظر شخصی رئیس جمهور می تواند بر آن مسند
بنشیند.
گفتنی است؛ حجت‌الاسلام حسن روحانی
رئیس‌جمهور طی حکمی محمد علی نجفی را به عنوان معاون رئیس جمهور و رئیس
میراث فرهنگی، گردشگری نمود، منصوب کرد.
حال جای سئوال دارد، اگر نجفی بخاطر نقش
منفی وی در ایام فتنه صلاحیت پستهای کلیدی ندارد، چگونه رئیس جمهور اصرار
بر حضور وی در پستهای مهم کشوری را دارد. بنابراین شیوه اتخاذی دکتر روحانی
چیزی جز لجبازیهای سالهای اخیر احمدی نژاد را نوید نمی دهد که البته او
بسیار زودتر از احمدی نژاد به چنین شیوه ای روی آورد و راه لجبازی و فاصله
گرفتن از مجلس را سرلوحه کار خود قرار داد.
