مذاکرات و تغییر قوانین در دیپلماسی سیاست خارجی از نگاه استاد رحیم پور ازغدی

تفاوت ظریف – جلیلی، فرق بین عمل و ایده

رحیم پورازغدی می گوید:اینکه قوانین دنیا قابل تغییر است باید یکی از مبانی دیپلماسی ما باشد.قوانین دنیا را می شود تغییر داد حتی اگر از سنگ ساخته شود.امام خمینی درگیری بین مستکبر و مستضعف را مطرح می کند و جزو مبانی سیاست خارجی ماست اما به این معنانیست که باید فحش ناموسی بدهیم و با دعوا وارد شویم باید در مواردی که سوءتفاهمی در کار نیست منافع ملی دنبال شود

گروه سیاسی: نگرش بین دو دیپلمات ایرانی در ارتباط با انجام مذاکرات هسته ای در چارچوب گروه 5+1 نشان داده است که چگونه تغییرات تاکتیکی می تواند در نتایج مذاکرات تاثیرگذار باشد.

به گزارش بولتن نیوز، با شروع مذاکرات ژنو و پایان دور اول این مذاکرات، اکنون روشن می شود که ایران با تغییر مدیران مذاکره کننده چگونه توانسته به غرب منویات خود را دیکته کند .
اکنون که ظریف با یک بسته نرم افزاری پاورپوینتی برای فهماندن مواضع اصولی ایران به گروه 5+1 وارد  کارزار مذاکرات ژنو شده، می توان ارزش یک دیپلمات عمل گرا و با تجربه را نسبت به دیپلمات ایده آل گرایی مانند اقای جلیلی ارزیابی کرد که در مذاکرات با گروه 5+1 این نکته کلیدی را فراموش کرده بودند که طرف های غربی ظرفیت شنیدن 2 موضوع بیشتر در یک جلسه را ندارند و مانند ما ایرانی ها نمی باشند که توان هضم چندین موضوع را در یک مرحله داریم .
نگاه دقیق آقای ظریف به اندازه ظرفیت طرف مقابل و تجربه ای که آقای ظریف در همکاری و فعالیت با دیپلمات های غربی در سازمان ملل متحد داشته است این توانایی و شناخت را در او ایجاد کرده تا طرف غربی را با مفاهیم مورد نظر ما ایرانی ها آشنا سازد و آنها را در روند مذاکرات و درک مفاهیم و موضوعات با مسائل مورد نظر خود تطبیق دهد .
براین اساس، کارشناسان و صاحب نظران معتقدند که اگر چه در مبانی دینی و سیاسی و حقوقی تفاوت هایی بین ایران و غرب و کشورهای 5+1 و شورای امنیت وجود دارد که قطعا شبیه آن بین همان کشورها و کشورهای دیگر جهان و خود آنها نیز وجود دارد، اما باید توجه داشت با وجود آن که از موضع مستضعف و مستکبر و حق و باطل  و پایداری بر حق ملت ایران تاکنون عمل کرده ایم اما در عین حال، اگر با کشورهای جهان و 5+1 از بین موضوعات موجود جهان و منطقه، در برخی مسائل اشتراکاتی داریم، باید روی همان نقاط اشتراک کار کنیم و مذاکره کنیم.
به عنوان مثال، اگر از 8 موضوع مطرح جهان امروز، ایران و کشورهای غربی روی 5 موضوع اشتراک نظر دارند که می تواند منافع ملت ایران را به همراه داشته باشد، بهتر است که روی همین 5 مورد حرف و سخن و نظر و مذاکره داشته باشیم و نباید این 5 محور مشترک منافع کشورهای جهان و ایران را به خاطر آن 3 موضوع مورد اختلاف رها کنیم و مذاکره و گفت وگو و همکاری نداشته باشیم.
براین اساس، از موضع پایداری و حق و باطل و استکبار خواندن طرف مقابل، نمی توان به این نتیجه رسید که اصلا نباید اشتراک نظر داشته باشیم و به منافع ملی ایران و کشورهای جهان بی توجه باشیم.
اگر مذاکره و گفت وگو و همکاری در سیاست خارجی مثلا مسائل افغانستان، سوریه، چرخه سوخت هسته ای و اطمینان دادن به کشورهای جهان برای پیگیری انرژی صلح آمیز هسته ای در ایران امکان پذیر است لازم است که از موضع منافع ملی ایران به این نکات توجه کنیم و انعطاف لازم را داشته باشیم  و همان نرمش قهرمانانه را داشته باشیم تا بخش بزرگتری از حقوق خود را به دست آوریم و همان که می تواند تحقق یابد را به خاطر آن بخش که اختلاف نظر داریم رها نکنیم...
در این موارد حتی استادان و صاحب نظرانی مانند آقای رحیم پورازغدی نیز معتقدند که در پیگیری منافع ملی، در جایی که تفاهم وجود دارد باید همکاری و مذاکره انجام شود.

استاد رحیم پورازغدی در مورد تغییر قوانین دنیا می گوید اینکه قوانین دنیا قابل تغییر است باید یکی از مبانی دیپلماسی ما باشد . قوانین دنیا را می شود تغییر داد حتی اگر از سنگ ساخته شود . منتها یک الیگارشی بر جهان حاکم است که آنها قوانین را تغییر می دهند و برای بقیه ملت ها و دولت ها یک شبه درست می کنند اما امروز نوبت ملت ماست .
او همچنین می گوید در روانشناسی تربیتی می گویند هر طور خودت را باور کنی بقیه هم تو را همانطور باور می کنند.
یعنی شما به چه چشمی خود را نگاه می کنی بر همان اساس هم دیگران در خانواده و جامعه با همان چشم به تو نگاه می کنند .
در روابط بین الملل هم همین طور است. ما می توانیم تعیین کنیم که ما را به عنوان بازیگر یا بازیچه یا بازیگردان بپذیرند .منتها باید کلی هزینه هایش را بپردازیم و عقلانیت هم دوست ما و مدیریت سیاست خارجی جهان شود .
آقای رحیم پورازغدی استاد حوزه و دانشگاه همچنین می گوید یک راه دیگر هم وجود دارد و این است که ما خودمان را بر نظام بین الملل تحمیل کنیم و تحمیل کردیم.
مگرنه این که اصلا بنا نبوده که ما 30 سال بمانیم . پس یک نکته را باید مطرح کرد. امام خمینی درگیری بین مستکبر و مستضعف را مطرح می کند و جزو مبانی ترمینولوژی امام در سیاست خارجی است و نبرد اسلام و کفر که دوجبهه است و آنها با ما درگیر هستند و سوء تفاهمی وجود دارد و این دعوا اجتناب ناپذیر بوده است.
البته به این معنا نیست که ما باید فحش های ناموسی بدهیم و همه جا با دعوا وارد شویم ولی باید این را بفهمیم که در برخی موارد سوءتفاهمی در کار نیست .
و همچنین می گوید نکته دوم در عصری که در عرف روابط بین الملل با شعار دیپلماسی علمی و واقع گرا ، دیپلماسی سکولار را نرم و هنجار کردند.
یعنی دیپلماسی منهای معنویت و منهای شریعت . دیپلماسی منهای حقیقتی که انبیاء گفتند . دیپلماسی سکولار و دنیایی می شود. در شرایطی که به اسم دیپلماسی علمی و واقع گرا دیپلماسی سکولار هنجار اصلی شد .
ثانیا با شعار دیپلماسی عقلانی و تنش زدا دیپلماسی تمکین و سازش و تسلیم در برابر هژمونی غرب و زمانی که شرق بود در مقابل غرب ، امام خمینی دوشوک را به دیپلماسی جهانی وارد کرد و با این دوشوک فصل جدیدی را امام خمینی آغاز کرد .