سروده‌ای از سعید حدادیان /گذشت از سرمان فتنه‌های سرخ ولی/ خدا نخواست که ما طلحه و زبیر شویم

غزل، قصیده، رباعی و نیمایی قالب‌‌های شعری حدادیان را تشکیل می‌‌دهد که در موضوعات آیینی، دفاع مقدس، عاشقانه و عارفانه سروده شده‌اند.

سعید حدادیان در اردیبهشت ماه سال جاری نخستین کتابش را با عنوان «همیشه باران» به چاپ رساند. کتابی که در آن مجموعه‌ای از سروده‌های او که بیانگر دلدادگی شاعر به خاندان اهل بیت(ع) بود، ارائه شده است.

سعید حدادیان علاوه بر اینکه مداح اهل بیت(ع) باشد، شاعر این خاندان نیز هست. از او تاکنون یک مجموعه شعر با عنوان «همیشه باران» به چاپ رسیده است. غزل، قصیده، رباعی و نیمایی قالب‌‌های شعری حدادیان را تشکیل می‌‌دهد که در موضوعات آیینی، دفاع مقدس، عاشقانه و عارفانه سروده شده‌اند.

هرچند در مقدمه کتاب که توسط مرتضی امیری اسفندقه نوشته شده، تأکید شده که حدادیان با وجود اینکه در سومین جشنواره شعر فجر به عنوان برگزیده اعلام شده است، اما هیچ‌گاه داعیه شاعری نداشته و ندارد، اما می‌توان در سروده‌های این مداح نام‌آشنا ویژگی‌هایی دید که منحصر به خود اوست.

سروده ذیل نمونه‌ای از اشعار حدادیان است که آرزوی شاعر برای رسیدن به مقام انصار ائمه(ع)، یعنی اوج انسانیت را بیان می‌کند که به شرح ذیل است:

«کجاست موی سپیدی که پیر دیر شویم؟
اگر حبیب نشد دست کم زهیر شویم

سلوک ما به دل سنگ‌های سخت نشست
کجاست اشک محبت که اهل سیر شویم؟

خوشا به سادگی و سینه چاکی عابس
نشد که عابد و زاهد چنان بُرِیر شویم

ز دست دیده و دل لااله الا الله
کنار دوست روا نیست یار غیر شویم

گذشت از سرمان فتنه‌های سرخ ولی
خدا نخواست که ما طلحه و زبیر شویم

تفاوتی نکند تیغ و زهر اگر روزی
شهید راه شَبَر کشته‌ی شُبِیر شویم

قرار اولمان اوج آسمان‌ها بود
دعا کنید، دعا، عاقبت به خیر شویم»

منبع: تسنیم